Pozostaję w domu z wyboru.

Nigdy nie planowałam zostać żoną na stałe w domu. Po ukończeniu college'u dostałam tytuł magistra bibliotekoznawstwa i szybko znalazłam pracę w bibliotece. Na początku myślałam, że to jest to, czego chciałam. Nigdy nie byłam dziewczyną, która potrafiłaby śpiewać, tańczyć, grać lub uprawiać sport. Byłam dobrą uczennicą... czytelniczką. To była moja tożsamość. Ale w ciągu sześciu lat, które spędziłam w bibliotece publicznej w Nashville (gdzie mieszkam), moje obciążenie pracą potroiło się ... a moja pensja nie. Przeszedłem od bycia bibliotekarzem do bycia bibliotekarzem/koordynatorem-wolontariuszem/osobą prawną. Te zmiany byłyby o wiele łatwiejsze do zniesienia, gdybym dostał podwyżkę. Poprosiłam o nią mojego szefa, ale bezskutecznie. Zamiast tego utknąłem z tą samą płacą i pracowałem dokładnie godzinę mniej niż na pełnym etacie, co oznaczało brak korzyści.

Podczas mojego pobytu w bibliotece wyszłam za mąż za Keitha, który pracuje 60 godzin tygodniowo (przynajmniej!) jako programista komputerowy. Jego długie godziny oznaczały dla mnie większość pracy domowej. Szczerze mówiąc, nigdy nie miałam nic przeciwko obowiązkom. Chodzenie z psami, robienie prania, robienie łóżek... to wszystko przemawia do mojej strony domowej. Naprawdę mi się to podoba. Ale staranie się nadążyć za dwoma obowiązkami - w biurze i w domu - to było zbyt wiele. Keith i ja siadaliśmy o 22:00 do kolacji i jedliśmy jakiś obrzydliwy posiłek z pudełka. Byliśmy zrzędliwi, ospali i przybieraliśmy na wadze, bo nie mieliśmy czasu na prawdziwe jedzenie. Jasne, mogłam zatrudnić gosposię. Ale po co pracować w pracy, której nienawidziłam, zarabiając tylko tyle, by zapłacić komuś innemu za pracę, którą kochałam?

Keith i ja omówiliśmy to i zgodziliśmy się, że możemy dostać się na jego pensję. Byliśmy zdeterminowani, aby sprzedać nasze mieszkanie, i zdecydowaliśmy, że mój czas był lepiej spędziłem dodając wartość do naszego domu. Więc w październiku zeszłego roku, rzuciłem pracę. Pokolenie temu, bycie gospodynią domową było niesamowitym wyborem. Nikt nie mrugnął okiem na kobietę, która postanowiła zrezygnować z tradycyjnej kariery na rzecz gotowania i sprzątania. Teraz? Nie aż tak bardzo. Czasami czuję się osądzony. Ludzie myślą, że cały dzień siedzę i jem czekoladki i oglądam opery mydlane. "Musisz zrobić tak dużo paznokci", mówią. Pobyt w domu, kiedy nie ma się dzieci, jest tak niezwykły, że jest prawie skandaliczny.

Kiedy powiedziałam mojej mamie, zrozumiała. Osobą, która najbardziej martwiła się o rozczarowanie, była moja teściowa, ale nie osądzała. Miałam przyjaciela, który sprawił, że było mi ciężko, bo uważał, że to zły pomysł, aby "przywiązać się do takiego mężczyzny". Powiedział, że wkręcam się, jeśli moje małżeństwo się nie uda, bo będę z dochodów i z tradycyjnej siły roboczej, co utrudni znalezienie pracy, jeśli Keith i ja rozstaniemy się. Powiedział mi, że będę "zepsutą gospodynią domową". Powiedziałam mu, że nie chcę żyć swoim życiem w strachu przed "co jeśli"? Że jestem teraz mężatką i muszę wierzyć, że to będzie trwało długo. (Mój przyjaciel później przeprosił.)

Nadal, "Co robisz?" stało się najtrudniejszym pytaniem do odpowiedzi. "Trzymam dom" najwyraźniej nie jest właściwą odpowiedzią. "Ale co ty robisz?" ludzie powiedzą.

Robię wszystko, co trzeba, żeby prowadzić dom. W typowy dzień, wstaję między 9 a 10 - to luksus, jak na rozkład dnia w domu! - i wyprowadzam nasze dwa psy na spacer, robię łóżka i pranie. Następnie sprzątam każdy pokój według mojego harmonogramu (w poniedziałek są łazienki; w piątek zmieniam pościel i sprzątam sypialnię). Po sprzątaniu pranie idzie do suszarki, a ja poświęcam na to godzinę - surfowanie po internecie, czytanie blogów, powracające e-maile czy odpowiadanie na komentarze na własnym blogu, gdzie zamieszczam recenzje książek i pomysły na aranżację wnętrz. Po lunchu zwykle pracuję nad domowym projektem, np. wystrojem lub malowaniem sypialni, albo załatwiam sprawy lub opiekuję się psami. Kiedy pracowałam, płaciliśmy panu 140 dolarów, więcej niż zarobiłam w ciągu dnia. W ten sposób faktycznie oszczędzamy pieniądze. Jest więcej niż jeden sposób, aby dodać do swojej wartości.

Do 15:00, myślę o kolacji - co zrobić, jakie składniki chcę wykorzystać. W razie potrzeby biegam do sklepu spożywczego. Kolacja jest na stole do 18:30. Zamiast jeść mikrofalówki, Keith i ja jemy pieczoną pierś kurczaka z polewą pomidorową bruschetta, roztopioną bawolą mozzarellą i redukcją balsamiczną (a ja chudnę, bo jemy mniej przetworzone śmieci). Po kolacji Keith zazwyczaj musi pracować w domu, często do 1 lub 2 nad ranem. Ponieważ następnego dnia nie muszę być w biurze, jestem z nim na bieżąco. Możemy cieszyć się swoim towarzystwem, zamiast zemdleć pod koniec dnia, ponieważ nie mieliśmy ani chwili przerwy w pracy.

W zeszłym tygodniu, Keith i ja byliśmy w otwartym domu. Spotkaliśmy się z parą, a potem odbyła się zwykła mała rozmowa. Pytali w moim kierunku: "A co ty robisz?"

"Byłem bibliotekarzem," odpowiedziałem, próbując uniknąć mojego długiego wytłumaczenia. "Teraz przygotowuję nasz dom do sprzedaży." To jest prawda, jeśli nie cała prawda.

Chyba nigdy nie wrócę do pracy w biurze. Jeśli się znudzę, może wezmę udział w koncercie na pół etatu lub będę wolontariuszem. A może będziemy mieli dzieci, a ja zostanę mamą w domu, rolę, którą ludzie łatwiej zrozumieją (nie zdecydowaliśmy, czy i kiedy będziemy mieli dzieci).

Na razie, jesteśmy zadowoleni z tego ustawienia. Spędzamy razem czas i oboje robimy to, co kochamy. I wierzcie lub nie, nie robiłam paznokci od sześciu miesięcy.